- ορθόκοιλος
- ὀρθόκοιλος, -ον (Μ)(πιθ. εσφ. γρ. αντί ὀρθόκυλλος) ορθόκωλος*.
Dictionary of Greek. 2013.
ορθόκοιλος
Look at other dictionaries:
κοίλος — η, ο(ν) (AM κοῑλος, η, ον) 1. αυτός που το εσωτερικό του είναι κενό, ο κούφιος 2. (για σκεύος ή τόπο) αυτός που έχει βαθουλωμένη επιφάνεια σε κάποιο σημείο, αυτός που εισέχει, ο βαθουλός (α. «κοίλο κάτοπτρο» β. «κοίλο έδαφος») 3. το ουδ. ως ουσ.… … Dictionary of Greek
